Scenaristen Phil Hay en Matt Manfredi werken voor de derde keer samen met Kusama en leveren haar een plot die haasje over speelt tussen vroeger en nu, en die zo geleidelijk aan zijn geheimen prijsgeeft. Al is “Destroyer” vaak sterker in individuele scènes dan in zijn geheel: Kidmans confrontatie met schimmige advocaat Bradley Whitford (fijne rol voor de man) is zo’n scène die je drie keer na elkaar wil bekijken, de melodramatische kant die naar het eind toe de kop opsteekt wil je eigenlijk liever diezelfde kop indrukken.

Gezien Hays en Manfredi’s vroegere output (“Ride Along”, “R.I.P.D.”) zou het echter niet logisch zijn om het duo te koeioneren voor ambitie. Ambitie heeft “Destroyer” zeker, en gedreven door Kidmans bewust antiglamoureuze vertolking blijft er daar aan de eindmeet genoeg van over om drie sterretjes naast de titel te kleven.